Ale bardzo mnie cieszy, że wreszcie można głośno i bezproblemowo wyrażać swoje poglądy na temat HBP. Snape - ulubieniec wszystkich
Nie wierzę w to, że znów mógłby stać się śmierciożercą. Moja opinia, którą została już przez Olkę nieco zweryfikowana, brzmi jak następuje: dawno, dawno temu, Snape trochę się w Lily Evans kochał (bez wzajemności z jej strony). Ona jego uczucia nie odwzajemniła i co gorsze związała się z tym okropnym Potter'em (I i II powód, żeby Jamesa nienawidzić). Póżniej jeszcze spłodziła mu syna (III powód, aby nienawidzić Potter'a). Gdy jednak dowiedział się, że to przez niego Voldemort zabił Lily (James'em się może tak bardzo nie przejął), postanowił wrócić na "dobrą stronę". Poszedł więc, do Dumbledore'a i powiedział mu, co i jak. Wtedy też, Dumbledore mógł kazać mu złożyć Unbreakle Vow (że będzie bronił harrego, wykonywał WSZYSTKIE polecenia Dumbledore itp. - opcji jest wiele). Stąd moja teoria (może niezbyt odkrywcza), że Snape jest dalej po stronie Zakonu. Coś jeszcze... Aha, już wiem. Dojrzałość decyzji wszystkich bohaterów (i nie chodzi mi tu o uczucia). Jakoś trudno mi uwierzyć, że nagle wszyscy bohaterowie stali się tacy dojrzali, odpowiedzialni, odważni i podejmujący racjonalne decyzje. Pod koniec 6 tomu, widzimy jak Harry skałada deklarację, że chce pomścić Dumbledore'a, pokonać Voldemorta itd. Ron i Hermiona, plus Ginny ochoczo mu przytakują, obiecując pomoc. Tak nagle wydorośleli? Mają przecież, TYLKO 16 lat. Mogę uwierzyć w dojrzałość Harry'ego, który dużo już w życiu przeszedł. Ale cała reszta? Jakoś niezbyt to do mnie przemawia (choć może po wydarzeniach w Ministerstwie...).
No nic jak coś sobie jeszcze przypomnę to dopiszę.
Chuck Norris has counted to infitnity. Twice.
)
-> 
w końcu nie samym Potterem człowiek żyje...sama się kiedyś rozpisywałam o "Pieśni Lodu i Ognia".
). Potem jednak konwencja "jeden odcinek = rozpoznanie, walka, schwytanie i zapuszkowanie Witcha" zostaje przełamana i następuje wiele zwrotów akcji, a fabuła zaczyna się skupiać na kwestii sensu działalności STNJ oraz tajemniczej przeszłości Robin. Odcinki zlewają się w całość i nagle stajesz przed perspektywą kilkugodzinnego maratonu przed ekranem, bo nie sposób będzie przerwać ogladanie, choć za oknem zacznie już świtać (piszę tu z własnego doświadczenia). Co do pytania o samą serię, jest to samodzielna opowieść, która nie powstała na bazie mangi. Niewykluczone, że główny wątek został później przeniesiony na papier, jak to miało miejsce z "Wolf's Rain" (o którym kiedyś już wspominałam - równie genialna seria 
- mali Ron i Ginny
to może zacznę od tego że:
).
Nie przeczę, że prace są dobre (ogólnie mówiąc), ale charakter momentami zbyt realistyczny tudzież ekspresywny. Tak, czy owak obrazy (na szczęście) nie zapadają w pamięci, może prócz prac undun, ale jej w większości udało się zachować umiar. Czy miałyście podobne wrażenie - Snape i Lupin niby przypominają aktorów z ekranizacji, a jednak są inni. Chwali się, że autorka zdołała w twarzach zachować i pierwiastek filmowy i książkowy, a przy tym odcisnąć na nich własny charakter kreski.
). Najbardziej prawdopodobne wydaje mi się to, że było to nieodwzajemnone uczucie, które pojawiło się jak już Olka zasugerowała, podczas wspólnych projektów nad eliksirami. Z tego uczucia mogła się wziąść cała ta nienawiść do James'a, a potem Harrego. Pierwszy powód - Jame's był przystojny i lubiany (Harry jest do niego podobny). Drugi - był z Lily (z którą chciał być Our Poison Master 
