forum.roswell.pl

Powiem to co wszyscy... piękne opowiadanie. Właśnie skończyłam je czytać w całości i oczy mnie bolą. To opowiadamie jest obrazem pokazującym miłość Maxa i Liz... Naprawde się wzruszyłam...
Nigdy nie lubiałam opowiadań o roswellianskich potomkach ale to jest całkiem niezłe, a w zasadzie to jest świetne. Sam styl pisania jest taki o jakim mogłabym pomarzyć. Tylko szkoda że nie pojechała odwiedzić cioci Isabel :/ szczerze mówiąc to "ciocia isabel" kojarzy mi się właśnie z avatarkiem Eli. Ogólnie opowiadanie jest naprawde świetne.

A ja dopiero teraz przeczytałam to opowiadanko. Cudowne, wzruszające no i ta miłość Maxa i Liz wspaniałe a końcówka to w ogóle boska bo nawet po śmierci zostali razem a obrączki były wspaniałym tego symbolem ehhh

Wzruszyła mnie końcówka, ta urna i łańcuszek z obrączkami...
Ten ff jest nieco inny od pozostałych kilku, które czytałam tej genialnej autorki...
I do tego art Eli, uważam, że świetnie pasuje.
Dołączam się do pozostałych, dziękuję za tłumaczenie.
A teraz chyba zabiorę się za jej ff po angielsku, po chyba nie ma tu ich więcej po polsku? A mimo wszystko zawsze łatwiej w ojczystej mowie...
Wspaniałe, choć po Objawieniu i Tułaczych byłam wstrząśnięta i wzruszona do granic możliwości. Wywoływały tyle emocji... a Parallax jest inne. Właściwie nie ma co porównywać. Nie da się, to zupełnie różne historie. I jak w którymś z komentarzy wspomniała Ela, możemy łatwo podstawić siebie zamiast głównych bohaterów w ff Emily. Cieszę się tylko, że chociaż Michael został z Marią. I smutno mi z powodu Maxa. I Liz...

Śliczne, piękne, ale też inne od FF, które czytałem te samej autorki. Wzruszające. Piękne było połączenie dwóch urn. Nareszcie M&L połączyli się ze soba w wieczności, a Claudia żyła dalej... Gdyby nie to, że nie płacze przy ksiązkach, czy też innych rzeczach w formie pisemnej to bym płakał jak bóbr. Bardzo wzruszające. Mógłbym wymieniac tysiące epitetów. Powiem tylko- Dziekuję, że mogłem to przeczytać. Tłumaczenie świetne. Thanks